ในปีพ.ศ. 2441 จากวิกฤตการขาดรัชทายาทสืบราชสมบัติ สมเด็จพระราชาธิบดีคาโรลที่ 1 จึงทรงรับอุปการะพระนัดดาคือ เจ้าชายเฟอร์ดินานด์แห่งโฮเฮนโซเลิร์น-ซิกมาริงเง็นเป็นพระโอรสบุญธรรม เจ้าชายเฟอร์ดินานด์ซึ่งย้ายมายังดินแดนแห่งใหม่ทรงเริ่มสนิทสนมกับหนึ่งในนางสนองพระโอษฐ์ของพระราชินีเอลิซาเบธคือ อีลีนา วาคาเรสคู พระนางเอลิซาเบธทรงสนิทกับวาคาเรสคูด้วยเช่นกันและพระองค์ได้พยายามให้ทั้งคู่ชอบพอกันถึงแม้ว่าพระนางจะทราบว่าการอภิเษกสมรสของทั้งคู่จะเป็นข้อห้ามในรัฐธรรมนูญโรมาเนีย (ในรัฐธรรมนูญโรมาเนียฉบับปีพ.ศ. 2409 บัญญัติไว้ว่าองค์รัชทายาทห้ามอภิเษกสมรสกับชาวโรมาเนีย)

จากกรณีอื้อฉาวนี้ทำให้เกิดการต่อต้านจากสภาและส่งผลให้พระนางเอลิซาเบธจำต้องเสด็จลี้ภัยไปยังเนาวีด ส่วนอีลีนา วาคาเรสคูต้องลี้ภัยไปยังปารีส ตลอดจนการเสด็จประพาสประเทศต่างๆทั่งยุโรปของเจ้าชายเฟอร์ดินานด์เพื่อแสวงหาพระชายาในอนาคต และพระองค์ก็ได้พบกับเจ้าหญิงมารีแห่งเอดินบะระ พระราชนัดดาในสมเด็จพระราชินีนาถวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักร หลังจากการอภิเษกสมรสพระนางเอลิซาเบธจึงได้รับอนุญาตให้เสด็จกลับโรมาเนีย จากกรณีครั้งนี้ส่งผลช่วยให้บุคคลทั่วไปบรรยายถึงพระนางเอลิซาเบธว่ามีพระบุคลิกช่างฝันและชอบฝ่าฝืนกฎเกณฑ์